Ed Sheeran is drie jaar geleden natuurlijk gigantisch doorgebroken. Heel de wereld aan zijn voeten met zijn uiterst poppy gitaarmuziek. Maar toch stond Ed Sheeran ook op de grote festivals in Nederland. Mede dankzij 3FM natuurlijk. En probeer dat dus allemaal maar even te overtreffen met een nieuw album. Het allereerste wat de afgelopen maanden al opviel in zijn nieuwe richting is natuurlijk de aansluiting met zeer top-40 gerichte producers als Pharell Williams waaruit draken van nummers als "Sing" en "Runaway" zijn ontstaan. Samenwerking die Ed Sheeran volgens mij helemaal niet nodig heeft om als artiest serieus genomen te worden. Gelukkig staan er ook nog wat mooie liedjes op het album zoals "One", "Photograph", "Bloodstream" en "Tenerife Sea". Op "The Man" en "Take It Back" doet hij pogingen om op The Streets of Scroobius Pip achtige wijze te rappen. Niet heel geslaagd helaas. Productioneel deden een paar nummers ("I'm A Mess mij (en mijn vrouw) zelfs aan de Backstreet Boys denken. Uiteindelijk moet dus de conclusie getrokken worden dat Ed Sheeran een fantastische muzikant is gezegend met een goeie herkenbare stem maar zich helaas volledig onder laat sneeuwen in het productionele proces. Dat is niet zo gek met eerdergenoemde Pharell Williams en producers als Benny Blanco (Jessie J, Britney Spears, Katy Perry) en Jeff Bhasker (Alici Keys, Fun.) om zich heen. En daarmee helaas een teleurstellende plaat heeft afgeleverd.
0 reacties:
Een reactie posten