Ásgeir - In The Silence

Rechtstreeks uit Ijsland komt deze Ásgeir. Dit is niet zijn debuut, dat was Dýrð í dauðaþögn, dat je het maar weet. Dit is wél zijn debuut in het Engels en het zal me niet verbazen dat hij daarmee ook over de grens potten gaat breken. Het is een erg prettige cd geworden met lekkere ritmes. Het doet me in nummers als "In The Silence" en "Was There Nothing" denken aan Bon Iver. Vooral de stemgelijkenis is groot. Maar er zitten ook erg spannende nummers tussen met elektro achtige beats zoals "Head In The Snow". Het is indiefolk van de bovenste plank dat je zeker niet moet laten liggen.

The Naked and Famous - In Rolling Waves

Het geluid van de meeste nummers van The Naked and Famous wordt bepaald door de zang van Alisa Xayalith. Het is als ze voluit gaat wat schel. Meest bekende voorbeeld (tevens hun doorbraak) is Young Blood. Dat is zo'n nummer dat me na enige tijd toch gaat irriteren. Bij Hearts Like Ours heb ik dat ook al weer. Het blijkt echter dat deze band ook nog uit een ander vaatje kan tappen. Met Thom Powers hebben ze namelijk nog een andere vocalist in huis. En als je die samen inzet wordt het ineens weer interressant. Zo zitten Waltz, We Are Leaving en To Move With Purpose iets dichter tegen muziek aan zoals The XX dat ook kan maken. Hoewel The XX écht nog wat dieper (holler? en daardoor intenser) klinkt. Maar het zijn zeker nummers die een luisterbeurt van dit album rechtvaardigen.

Son Lux - Lanterns

De nieuwe plaat van Son Lux is zo'n plaat die je niet na één keer begrijpt. Alle nummers hebben verschillende lagen en dieptes. Je moet het een paar keer beluisteren om in de wereld van Son Lux mee te worden gezogen. Het genre zit ergens tussen indie, pop, elektronica en folk in. Zullen we dat maar divers noemen? Alleen al opener Alternate World beschikt al over zoveel dynamiek dat je songstijlen door elkaar gaat halen. In Lost it To Trying zijn verschillende flutes te horen, alsof je door een bos met vogels loopt die samen een muziekstuk aan het arrangeren zijn. Eenden tegen kraaien of zoiets. Met een goeie dikke beat eronder, dat wel. Het geheel pakt bijzonder goed uit. Nummer Easy is zoals de titel betaamt even een rustmoment in het album. Diepe bassen, laag tempo. Dat tempo wordt vervolgens op No Crimes weer vol opgepakt. Als een album na een paar luisterbeurten nog steeds verassingen in petto heeft dan is dat een knappe prestatie. Het is geen gemakkelijke luisterervaring, maar zéker de moeite waard.

Volcano Choir - Repave

Eén van de zijprojecten van Bon Iver´s Justin Vernon is Volcano Choir. Samen met postrockband Collections of Colonies of Bees kiest Justin hier ook voor een redelijk experimentele aanpak. Er worden veel verschillende songstructuren gebruikt, dat pakt verassend en spannend uit. In opener Tiderays is dit direct goed hoorbaar. Vervolgnummer Acetate start erg rustig, gitaartje, maar wordt gedurende het nummer steeds groter en eindigt en een meerstemmig zangfestijn. De gitaren snoeien daaroverheen. Mijn hoogtepunt van het album is "Keel". Dit nummer is instrumenteel zo vreemd, mist een duidelijke structuur, maar wordt door de zang intens gemaakt. Dit fijne album eindigt met Almanac met een heerlijk elektro-achtige deuntje. Geslaagd zijproject al met al!

Drake - Nothing was the Same

Alweer het vierde album van Rapper / R&B-er Drake. De andere grootheden Kanye West en Jay-Z brachten dit jaar allebei een nieuw album uit. Yeezus werd als doorbrekend gezien. Wedermaal een nieuwe stap in Kanye's dark twisted fantasy. Jay-Z met zijn Magna Carta het bewijs dat ook hij nog lang niet klaar is in de wereld van Hiphop. En wie had dan verwacht dat er dit jaar nóg een dijk van een hiphop album uit zou komen? Het is Drake gelukt! Openingstrack "Tuscan Leather" is direct raak. Doet me een beetje denken aan eerder werk van Kanye, voor een nummer zonder refrein blijft het boeien. Drake laat hier zijn rapkwaliteiten goed horen. Op een track als "Hold On, We're Going Home" komt Drake zijn R&B alter-ego naar boven. Het is echt zo'n lekkere lome laidback track. Andere favoriet, al is het alleen maar om de samenwerking met Sampha, is "Too Much". Hiphop's alive!

Dangers of the Sea - Dangers of the Sea

Bestaande uit bandleden van het voormalige Saybia én leden uit Efterklang heeft het Deense "Dangers of the Sea" een debuutalbum uitgebracht. De sound van Saybia is zeker terug te horen, maar je hoort ook inpiratie terug uit bijvoorbeeld R.E.M. Bon Iver en Fleet Foxes. Het valt het beste te bestempelen als Indiefolk. Echte uitschieters en potentiele doorbraaknummers heeft het album niet. Het is gewoon gelijkmatig goed.