Ik heb een zwak voor Ierse Singer Songwriters. James Vincent McMorrow, Damien Rice en Glen Hansard zijn mijn favorieten. David Gray komt hier vlak achteraan. Nou wil alleen het feit dat David Gray geen Ier is. Hij is alleen in Ierland wél mateloos populair en daarbuiten eigenlijk te weinig. Het duurde allereerst vier albums voordat Gray met White Ladder een album met hits had opgenomen. Nummers als "Babylon" en "This Year Love" kent zowat iedereen. Ook album "Draw The Line" staat bij mij hoog in mijn lievelingslijsten, maar heel eerlijk heb ik de albums "Life in Slow Motion" en "Foundling" eigenlijk redelijk overgeslagen. Dat is het dus met Davig Gray. Hij raakt me soms gigantisch met die half schreeuwende zangende stem. Maar soms zijn de producties tam en zingt hij dat ook. Foundling kabbelt voort en komt nergens. Dan nu eindelijk naar het nieuwe album, Mutineers. David Gray is voor een deel terug. Het zal niet mijn favoriete album worden, maar een paar leuke nummers herbergt het zeker. Neem opener "Back in the World" en "Cake and Eat it", beide nummers beschikken over leuke melodietjes die ontzettend blijven hangen. Ook mooi is "Last Summer" dat wordt afgesloten met een vioolstuk dat geïnspireerd lijkt te zijn op Chinese filmmuziek. Andere mooie nummers zijn "As the Crow Flies, "Mutineers" en "Girl Like You". David Gray is er weer in geslaagd een album te maken met vakwerk. Het mist de intensiteit in zang die juist op White Ladder, járen geleden wel aanwezig was, maar is nog altijd geloofwaardig.
0 reacties:
Een reactie posten