Wat baal ik onwijs dat ik Kensington gemist heb op Lowlands. Keuzes keuzes. Maar na het (goed) beluisteren van Rivals was ik er toch maar al te graag bij geweest in de Alpha. Juist dat podium leent zich precies voor de muziek die Kensington maakt. Zonder het allemaal te overdrijven durf ik wel te stellen dat deze band één van de grootste rockbands van Nederland aan het worden is. Een genre waar we de laatste jaren met acts als Go Back To The Zoo, De Staat, The Voicst en véle andere bands toch al niet verlegen in zaten. Maar Kensington weet voor elkaar te krijgen wat maar enkele grote buitenlandse bands ook lukt, bands als Kings of Leon en U2 bijvoorbeeld en dat is stadionrock laten rocken en tóch toegankelijk maken voor een heel groot publiek. De teksten zijn, zéker bij intensief beluisteren niet briljant. Zelfs soms wat eentonig. Neem "All For Nothing" als voorbeeld dat grotendeels leunt op hetzelfde refrein. En tóch werkt het, flikken ze het om door goed gebruik te maken van muzikale intermezzo's, rammelende gitaren, aanzwengelende drums en ook stiltes het nummer tot epische proporties uit te breiden. En dan zijn er ook nog de ijzersterke songs als "Streets" en "System". "War" neigt door het gitaarriffje zelfs een beetje richting Two Door Cinema Club. Al helemaal prachtig is het gitaarwerk in "Don't Walk Away" dat bijna The Edge achtig weerklinkt. Ik gun deze mannen een ontzettende internationale doorbraak en voorspel dat helemaal niet als onmogelijk. Tijd om ze live dus snel maar een keer mee te pakken. De clubtour zal dat niet worden want die is van voor tot achter uitverkocht.
