Marcus Foster - I Was Broken

Zo jammer dat niet alles op Spotify te vinden is. In de categorie Ierse folkzangers a la David Gray, Damien Rice en Glen Hansard is hier Marcus Foster. Rauwe maar zuivere stem. De Mahogany Sessions versie is natuurlijk weer briljant in zijn akoestische eenvoud. Ook de videoclip is het bekijken waard met een rol voor Kirsten Stewart (Twilight)

Darkside - Psychic

Toch fijn als je af en toe ook tips terugkrijgt. Met een dikke 9.0 had Darkside al een dijk van een recensie gekregen op Pitchfork. Darkside is een project van upcoming deep house dj Nicolas Jaar. Ook dit album kiest Jaar voor nummers met een lage BPM. Het begint met het ruim 11 minuten durende Golden Arrow, een nummer dat continue de aandacht vasthoudt ondanks de lange speelduur. Zegt op zich al voldoende dat ze juist dit nummer hebben uitgekozen als eerste single zonder hem in te korten. In The Only Shrine I've Ever Seen gaat het tempo iets omhoog evenals in Freak, Go Home. De Psychedelische trip duurt ruim 42 minuten, de laatste 5 minuten zijn niet het best waardoor het album een beetje uitdooft, maar er staan behoorlijk goede tracks op het album!

London Grammar - If You Wait

Heel langzaam komt London Grammar aan het eind van 2013 nog doorbreken. Na verwachtingsvolle releases op Soundcloud met nummers Hey Now en Shyer is er dan nu een volledig album. De eerdere nummers die al ongeveer hetzelfde kenmerk hadden, kalme muziek, rustig tempo opbouwend met de invallende mooie intense stem van zangeres Hannah (vergelijking met Florence Welch is niet ver weg) blijken een goede graadmeter geweest voor dit album. Met verdere sterke songs als Strong, Nightcall en Help Me Lose My Mind (met Disclosure) is het een heerlijk loom laidback album. Qua stijl valt het zeker met The xx te vergelijken, hoewel het dat niveau niet haalt. Daarvoor is de tweede helft van het album te langzaam.

Rhodes - Raise Your Love

Deze gaat in 2014 doorbreken. Kan niet anders. Dit nummer is zo bloedstollend mooi. Meer dan deze EP Raise Your Love heeft hij helaas nog niet uitgebracht. Daar moeten we het even mee doen. Maar dit nummer gaat op repeat tot het album uit is. Ook de nummers Worry en Darker Side op de EP zijn de moeite waard. Bijzondere en lekkere zuivere stem heeft deze RHODES. Uiteraard weer een mooie versie bij de Mahogany Sessions

Willow - We The Young

Het Belgische Willow timmert met zijn eerste album in België al aardig aan de weg. Het album rechtvaardigt absoluut meer Nederlandse luisteraars. De eerste klanken van Gold deden me direct denken aan Bloc Party (uit zijn goede jaren dan). Maar een nummers als Two Children heeft weer veel weg van White Lies. Andere lekkere songs zijn Sweater en Inner City. Ik ben heel benieuwd waar deze gasten mee komen als de sound iets wordt doorontwikkeld. Leuke eerste, dus genoeg ruimte voor een briljante tweede.

Haim - Days Are Gone

Sorry. Ik heb het gemist. Ik heb de release gezien in september. Een paar nummers beluisterd en dacht, tja, beetje veel van hetzelfde. Na een paar recensies gelezen te hebben toch nog eens een poging gewaagd. En plots, toch betoverd door de zusjes. Het album heeft voor mij helemaal geen uitgesproken favorieten maar is wel van begin tot eind spannend. Heerlijke, ongecompliceerde popmuziek met een jaren-80 randje. Ik ben wel benieuwd hoe lang deze betovering gaat duren. Is het album over een half jaar nog steeds zo pakkend of mist het dan toch uitgesproken favorieten? Time will tell. Nu lekker meedoen.

Groenland - The Chase

Uit een recensie van een festival in Montreal werd deze band getipt als nieuw talent voor 2014. Met gebruik van Ukelele's, Piano's en Viooltjes zou ik dit snel onder Folk scharen. Het is echter een jazzy achtige Folk. Een beetje een gek album. Regina Spektor, eerder werk van Kate Nash en Florence and the Machine. Het zit er allemaal wel in. Maar toch is Groenland echt iets nieuws. Een nummer als 26 september is funky én prachtig tegelijk. Prachtig gebruik van violen en lekker tempo houden. Ook Immune is een heerlijke popsong. Op Our Hearts Like Gold wordt weer ruimte gemaakt voor wat meer rust en tragiek. Het elekrto achtige The Chase misstaat ook zeker niet op dit album als afsluiter. Leuk album met afwisselende muziek.

Beste albums 2013

Eind 2013 is weer in zicht. Na lang zwoegen, wikken & wegen, schikken & herschikken is hij hier dan eindelijk! De nummer één was al snel duidelijk. De top 10 samenstellen was zoals gewoonlijk weer één groot lastig keuzeproces. De top 30 misschien nog erger. Maar het is gelukt en ik presenteer dus met enige trots, mijn beste albums 2013. Deze lijst is bedoeld om nog eens terug te kijken naar een fantastisch muziekjaar. Hopelijk levert het voor de lezer nog wat nieuwe muziektips op. De hele lijst is uitgevoerd met Spotify integratie voor direct en gemakkelijk luisterplezier! De winnaar? Indians met album Somewhere Else:

Klik HIER voor de lijst.

Ásgeir - In The Silence

Rechtstreeks uit Ijsland komt deze Ásgeir. Dit is niet zijn debuut, dat was Dýrð í dauðaþögn, dat je het maar weet. Dit is wél zijn debuut in het Engels en het zal me niet verbazen dat hij daarmee ook over de grens potten gaat breken. Het is een erg prettige cd geworden met lekkere ritmes. Het doet me in nummers als "In The Silence" en "Was There Nothing" denken aan Bon Iver. Vooral de stemgelijkenis is groot. Maar er zitten ook erg spannende nummers tussen met elektro achtige beats zoals "Head In The Snow". Het is indiefolk van de bovenste plank dat je zeker niet moet laten liggen.

The Naked and Famous - In Rolling Waves

Het geluid van de meeste nummers van The Naked and Famous wordt bepaald door de zang van Alisa Xayalith. Het is als ze voluit gaat wat schel. Meest bekende voorbeeld (tevens hun doorbraak) is Young Blood. Dat is zo'n nummer dat me na enige tijd toch gaat irriteren. Bij Hearts Like Ours heb ik dat ook al weer. Het blijkt echter dat deze band ook nog uit een ander vaatje kan tappen. Met Thom Powers hebben ze namelijk nog een andere vocalist in huis. En als je die samen inzet wordt het ineens weer interressant. Zo zitten Waltz, We Are Leaving en To Move With Purpose iets dichter tegen muziek aan zoals The XX dat ook kan maken. Hoewel The XX écht nog wat dieper (holler? en daardoor intenser) klinkt. Maar het zijn zeker nummers die een luisterbeurt van dit album rechtvaardigen.

Son Lux - Lanterns

De nieuwe plaat van Son Lux is zo'n plaat die je niet na één keer begrijpt. Alle nummers hebben verschillende lagen en dieptes. Je moet het een paar keer beluisteren om in de wereld van Son Lux mee te worden gezogen. Het genre zit ergens tussen indie, pop, elektronica en folk in. Zullen we dat maar divers noemen? Alleen al opener Alternate World beschikt al over zoveel dynamiek dat je songstijlen door elkaar gaat halen. In Lost it To Trying zijn verschillende flutes te horen, alsof je door een bos met vogels loopt die samen een muziekstuk aan het arrangeren zijn. Eenden tegen kraaien of zoiets. Met een goeie dikke beat eronder, dat wel. Het geheel pakt bijzonder goed uit. Nummer Easy is zoals de titel betaamt even een rustmoment in het album. Diepe bassen, laag tempo. Dat tempo wordt vervolgens op No Crimes weer vol opgepakt. Als een album na een paar luisterbeurten nog steeds verassingen in petto heeft dan is dat een knappe prestatie. Het is geen gemakkelijke luisterervaring, maar zéker de moeite waard.

Volcano Choir - Repave

Eén van de zijprojecten van Bon Iver´s Justin Vernon is Volcano Choir. Samen met postrockband Collections of Colonies of Bees kiest Justin hier ook voor een redelijk experimentele aanpak. Er worden veel verschillende songstructuren gebruikt, dat pakt verassend en spannend uit. In opener Tiderays is dit direct goed hoorbaar. Vervolgnummer Acetate start erg rustig, gitaartje, maar wordt gedurende het nummer steeds groter en eindigt en een meerstemmig zangfestijn. De gitaren snoeien daaroverheen. Mijn hoogtepunt van het album is "Keel". Dit nummer is instrumenteel zo vreemd, mist een duidelijke structuur, maar wordt door de zang intens gemaakt. Dit fijne album eindigt met Almanac met een heerlijk elektro-achtige deuntje. Geslaagd zijproject al met al!

Drake - Nothing was the Same

Alweer het vierde album van Rapper / R&B-er Drake. De andere grootheden Kanye West en Jay-Z brachten dit jaar allebei een nieuw album uit. Yeezus werd als doorbrekend gezien. Wedermaal een nieuwe stap in Kanye's dark twisted fantasy. Jay-Z met zijn Magna Carta het bewijs dat ook hij nog lang niet klaar is in de wereld van Hiphop. En wie had dan verwacht dat er dit jaar nóg een dijk van een hiphop album uit zou komen? Het is Drake gelukt! Openingstrack "Tuscan Leather" is direct raak. Doet me een beetje denken aan eerder werk van Kanye, voor een nummer zonder refrein blijft het boeien. Drake laat hier zijn rapkwaliteiten goed horen. Op een track als "Hold On, We're Going Home" komt Drake zijn R&B alter-ego naar boven. Het is echt zo'n lekkere lome laidback track. Andere favoriet, al is het alleen maar om de samenwerking met Sampha, is "Too Much". Hiphop's alive!

Dangers of the Sea - Dangers of the Sea

Bestaande uit bandleden van het voormalige Saybia én leden uit Efterklang heeft het Deense "Dangers of the Sea" een debuutalbum uitgebracht. De sound van Saybia is zeker terug te horen, maar je hoort ook inpiratie terug uit bijvoorbeeld R.E.M. Bon Iver en Fleet Foxes. Het valt het beste te bestempelen als Indiefolk. Echte uitschieters en potentiele doorbraaknummers heeft het album niet. Het is gewoon gelijkmatig goed.

Ry X - Berlin

Deze track hoorde ik van de week voor het eerst. Op één of ander manier blijft hij me beklijven. Zo minimalistisch. Alleen wat gitaargepingel en een paar aangezette akkoorden. Verder de stem van Ry Cuming alias Ry X. Zijn grote inspirator was Jeff Buckley zoals voor velen. De live versie komt van de Cardinal Sessions. Ik zou zeggen dat ook de single opname erg goed is. Luister maar!








Ook heel lekker is deze track van Frank Wiedermann met Ry Cuming:

Mona - Torches & Pitchforks

Ik ben afgelopen week een rondje aan het hardlopen geweest. Gedachten opzij. Daar hoort een beetje uptempo muziek bij natuurlijk. Blijkt net het nieuwe album van Mona uitgekomen te zijn! Yeahhh! Ik kan wel stellen dat ik het vorige album redelijk grijs heb gedraaid dus het was ook wel tijd voor nieuw materiaal. Mona heeft niet veel moeite gedaan vernieuwend te zijn ten opzichte van het vorige album. Zelfde doorrammende drums, raggende gitaren en lekker knallen. Zanger Nick Brown heeft zo'n lekker Tennessee sound. Zodanig zelfs dat het je een beetje doet denken aan die andere grote band uit Tennessee de Kings of Leon. Beide bands blijken uit Nashville te komen dus die vergelijking mag best gemaakt worden. Net als de Kings heeft ook Mona momenten van rust op het album in bijvoorbeeld "Like you do". Al met al een geslaagde opvolgplaat. Snel weer hardlopen!

John Newman - Tribute

Zijn samenwerkingen met Rudimental leverden John Newman al tophits op. Ook zijn eerste eigen single "Love me Again" kreeg veel Airplay in Nederland. Nu is dan zijn eigen langspeler uit. Op "Tribute" probeert Newman recht te doen aan zijn muzikale helden die hij behandeld in het openingsnummer. Per decennium hoor je waar Newman zijn inspiratie vandaan haalt. Het album heeft een aantal sterke nummers. Luister bijvoorbeeld naar Gold Dust en Running. Qua stijl vergelijkbaar met zijn collaborations met Rudimental en dus niet geënt op de vele verschillende stijlen muziek die voorkomen in zijn "tribute".

Michael Prins - Rivertown Fairytales

De klok is een uur terug sinds zaterdag. De eerste herfststormen hebben ons landje alweer in de greep gehad. De meeste kleurenpracht heeft de bomen alweer verlaten, het is wachten op de eerste sneeuw. Voor deze donker wordende dagen zet je natuurlijk een heerlijk herfstplaatje op. Kopje herfstthee in de hand, speculaasje erbij en het liefst een goed boek. En dan lekker naar buiten kijken met op de achtergrond rustige muziek met een lichtelijk deprimerend randje. De winnaar van DBSSW van Nederland heeft precies zo'n plaat gemaakt. De titel van de plaat "Rivertown Fairytales" is al zo lekker duidelijk, "Rivertown" als in een hele natte stad. Laat duidelijk zijn, deze plaat is heerlijk. Mooie, intieme luisterliedjes en met 20 nummers ís hij ook nog eens erg ruimhartig geweest met nieuw materiaal. Mijn favorieten zijn "Lover and a Man" en "Sailor". Nu nog even luisteren naar het nummer dat het meest bij de stemming van de plaat past: "Winter Comes"

James Vincent McMorrow - Cavalier

Eind 2013 komt eindelijk het nieuwe album van James Vincent McMorrow. Gezien zijn debuutalbum kijk ik er reikhalzend naar uit. De eerste single Cavalier is veelbelovend! Het lijkt er in ieder geval op dat McMorrow vernieuwend materiaal gemaakt heeft. Je zou kunnen zeggen dat hij mogelijk geïnspireerd is geraakt door bijvoorbeeld James Blake, getuige de diepe lage tonen op de achtergrond. Qua stem is McMorrow echter compleet anders. Smaakt naar meer!



Ik kan het niet laten nog een link te plaatsen naar dit juweel van zijn vorige album:

Kishi Bashi - Manchester (Cardinal Sessions)

Eén van mijn favoriete nummers uit 2011 is er in een nieuwe live opname. Kishi Bashi heeft bij the Cardinal Sessions zijn single "Manchester" ten gehore gebracht. Manchester is eigenlijk één groot muzikaal experiment. Kishi speelt viool en zingt (live soms eerder mompelen) en gebruikt een repeater om verschillende sounds terug te laten komen. Vooral de eerste 3 minuten van dit nummers staan in het teken van het opbouwen van het geluid. Daarna volgt een deel waarin hij vooral de viool laat spreken, erg muzikaal en vanaf 5 minuten zwelt hij harder en harder aan. Op het eind laat Kishi nog even horen dat hij ook echt zijn eigen stem als zanginstrument kan gebruiken. Het nummer lijkt heel zwaar, maar ik krijg altijd voorjaarskriebels als ik het beluister.

"Oh hello, Will you be mine? I haven't felt this alive in a long time, all the streets are warm today I read the signs I haven't been this in love in a long time The sun is up, the sun will stay All for the new day"

Sleeping at Last - Atlas: Space I

Ik droom weg, ik drijf weg en land tijden niet luisterend naar Sleeping at Last. En laat hij nou, heel fijn voor mij, super productief zijn met het uitbrengen van nieuw materiaal. Na project Yearbook uit 2011 (met maar liefst 36 nummers), is Ryan O'Neal nu bezig met project Atlas. De eerste delen eerder dit jaar waren Darkness en Light. Het nieuwste deel heet Space I. Grote kans dat het laatste deel Space II is waarmee de productiviteit voor dit jaar op 24 nummers staat, niet verkeerd. Op Space 1 tovert hij weer met teksten, met instrumenten en met sfeer. De teksten zijn soms wat zweverig, geforceerd misschien, maar ik zweef mee.

Town of Saints - Something to Fight With

Nieuw Nederlands talent! Hoewel, het is ook deels Fins. En dat die Scandinaviërs Folk kunnen maken als geen ander wisten we natuurlijk al. In Nederland zijn ze onlangs benoemd tot 3FM serious talent. Sinds deze maand is daar het debuutalbum en dat is zéker een goed begin. Het album weet te raken met Direction en heeft goeie folkstampers als Stand Up, Going Back in Time en Euphrates in huis. In elk nummer is er natuurlijk, zoals folk dat betaamt een viooltje aanwezig. Het instrumentale Stand Up - Part II is een prachtige afsluiting. Dit debuut gaat mijn jaarlijst top 30 zeker halen!

Marques Toliver - Deep in my Heart (Mahogany Sessions)

Op basis van dit nummer was Marques Toliver één van mijn grote verwachtingen voor 2013. Die bleek helaas ietwat tegen te vallen. Het nummer Control voldoet nog het meest. Deep in my Heart heeft de cd helaas ook niet gered, rest mij deze video tot in den treure terug te kijken. Toliver en een viool en verder niets. Prachtig!

Matt Corby - Brother (BalconyTV)

Ik volg Australian Idol niet zo. Al in 2007 blijkt Matt Corby als 16 jarig kereltje als runner-up geëindigd te zijn in de finale van dat seizoen. De start van een mooie carriere. Met zijn nummer is "Brother" is Matt internationaal doorgebroken. Ook in Nederland is zijn single opgepakt en onder andere 3FM megahit geweest. Deze versie van BalconyTV van dat nummer is zo bizar goed dat de presentatrice na het optreden een moment "lost for words" is. En terecht!

Editors - The Phonebook (Mahogany Sessios)

Het nieuwe album van Editors ligt al even in de platenzaak. Hoewel The Phonebook tijdens eerste luisterbeurten niet helemaal bleef klijven is dat na deze liveversie hélemaal omgedraaid. Favoriete nummer van "The Weight of Your Love"

Agnes Obel - Aventine

Eindelijk een nieuw album van Agnes Obel. Ze heeft er de reguliere drie jaar voor uitgetrokken. Meer dan Philharmonics het vorige album is Aventine klein en intiem geworden. Kleine muzikale stukken, fluisterende zanglijnen. Het album kabbelt heerlijk rustig voort. Perfect voor deze herfstdagen. In iedere luisterbeurt hoor je echter weer nieuwe details in de instrumentatie. Aan de andere kant staan er op het album minder herkenbare melodieën. Diverse nummers van Philharmonics blijven lang achter en zet ik zo nu en dan nog op (Brother Sparrow bijvoorbeeld). Zo'n nummer heb ik op Aventine nog niet gevonden.

7/10

Baskerville - Strongroom

Het nieuwe album van Baskerville is uit. Onvervalste elektro. Met Northam knalt het er direct lekker in. Op de plaat zijn samenwerkingen met Mathias Janmaat van Bombay Show Pig in "Black Out", Torre Florim van de Staat in "Downhill" en het heel bijzondere "Guns for Hire" met Johannes Sigmond alias Blaudzun. Verder staan er ook nog hele dikke tracks op waarbij "Fruitfly" mijn favoriet is.

8/10

Kapringen

Kapringen
Ik kwam bij Kapringen door regisseur Tobias Lindhilm die met Jagten ("The Hunt") al een klein meesterwerk afleverde. Ook deze Deense film gaat weer echt over mensen. Het lijkt al even minder relevant doordat het het nieuws niet meer overheerst, maar nog steeds worden regelmatig boten gekaapt voor de Somalische kustlijn. In Kapringen overkomt het een Deense bemanning. Terwijl de CEO van het vervoersbedrijf probeert de onderhandelingen met de kapers niet te laten ontsporen, zijn de gekaapten overgeleverd aan andere wetten. Ze proberen contact te krijgen met de kapers in de hoop hun dagen beter door te komen. In de film wordt ijzersterk geacteerd door vooral Pilou Asbæk (bekend van Borgen). Must See
.
Link:
Kapringen op IMDB

Trailer: