Ik was eigenlijk niet van plan iets te schrijven over Passenger. Na een positieve eerste indruk van zijn eerste album uit 2012 en een notering in mijn top-30 van dat jaar kon ik hem de afgelopen jaren helaas steeds minder waarderen. Ik heb Passenger wel eens vergeleken met James Blunt en ook die liefde begint langzaam te doven. Helemaal na zijn laatste album. Terug naar Passenger je moet immers alles een kans geven. Het album start eigenlijk precies zoals ik had verwacht en helaas was mijn verwachting dus niet heel hoog. De eerste drie nummers kunnen mij niet echt bekoren. Maar dan wordt ik ineens gegrepen door de ballad "Golden Leaves". Een wonderschoon klein liedje over vasthouden aan het laatste stukje liefde. Maar op een of andere manier voelt het in plaats van 12 in een dozijn ineens intiem of eigen. En eigenlijk zet dat voort in nummers als "Rolling Stone" en "Whispers". Dat plus een mooi uptempo folknummer als "Start a Fire". Zo zorgt Passenger ervoor in mijn muziekbibliotheek niet alleen voorbij te gaan maar zullen een paar nummers ook een blijvertje zijn.
0 reacties:
Een reactie posten