De nieuwe van Coldplay is uit. Reikhalzend is hier naar uitgekeken. Door criticasters om het eens lekker neer te kunnen sabelen, door liefhebbers om te kijken of er weer net zoveel knettergoede wereldhits opstaan. Ik heb nieuws voor beide groepen: het album is te goed om zomaar neer te kunnen sabelen en het album heeft geen tracks die de grandeur van hits als "Fix You" en "Viva la Vida" hebben. Eén nummer zal het ongetwijfeld gezien het huidige muziekklimaat wel erg goed doen in de charts en dat is "Sky Full Of Stars". Coldplay heeft er de laatste 2 albums een gewoonte van gemaakt de samenwerking op te zoeken met één artiest die op dat moment volledig in de picture staat. Jay-Z mocht los op "Lost", Rihanna was de "Princess of China" en dit keer is het de beurt aan Avicii. Tóch werkt het nummer wel en gek genoeg werkt het door de ooeeehoees en aaahaas van Chris Martin. Uit de vooruitgestuurde songs "Magic", "Midnight" en "Oceans" werd opgemaakt dat Coldplay terug ging naar hun roots, hun start zoals te horen op Parachutes. Eerlijk gezegd hoor ik dat niet zo. Daarvoor wordt gewoon teveel gebruik gemaakt van elektronica. "Midnight" is daarin het mooiste voorbeeld. Geproduceerd door Jon Hopkins deed het nummer mij denken aan Imogen Heap. Dat blijkt niet zo gek aangezien Jon Hopkins dus blijkbaar toetsenist is geweest in Imogen Heap. Ook in "True Love" zit weer zo'n elektro loopje. Tekstueel is het inderdaad soms wat gemakkelijk "All that i know is that i love you so" zingt Chris Martin in "Ink". Daar heb je geen rijmwoordenboek voor nodig. "Oceans" kabbelt een beetje door zoals de titel al wat doet vermoeden. Het pakt niet uit maar wordt ook nergens écht intiem. Afsluiter "O" wordt dat wel en is in zijn eenvoud erg mooi. Conclusie, de vooruitgeschoven singles zijn ook daadwerkelijk het meest in het oog springend op dit album. De rest klinkt, vooral op de achtergrond, gewoon lekker. Een klassieker gaat dit album niet worden. Ik blijf horen bij de tweede categorie Coldplay volgers, reikhalzend uitkijkend naar het volgende album!
* het album is pas vanaf maandag 19 mei verkrijgbaar, hopelijk dan ook op Spotify! Het is wel te streamen via iTunes
* het album is pas vanaf maandag 19 mei verkrijgbaar, hopelijk dan ook op Spotify! Het is wel te streamen via iTunes
Mooie review en goed geschreven. Veel van wat je hier aanhaalt, hoor ik ook. Ik ken Jon Hopkins van zijn solowerk, maar ik heb nog nooit van Imogen Heap gehoord. Zal ik eens moeten opzoeken.
BeantwoordenVerwijderenDe gelijkenis tussen Parachutes en Ghost Stories is inderdaad moeilijk te vinden, behalve misschien in nummer Oceans. Er is inderdaad een veel groter gebruik van elektronica, de drummer en gitarist spelen zelden mee.
Tot jouw volgende review!