Koesteren. Dat is het juiste woord dat ik voel bij Case Mayfield. Deze moeten we koesteren. Kees Veerman alias Case is namelijk vrij van pretenties. En dat is heerlijk. In 2010 heeft hij de Grote Prijs van Nederland gewonnen. Zijn eerste volledige album "The Many Coloured Beast" is tot plek 18 gekomen in de album charts. Dollollig bracht Case hetzelfde jaar, na een zeer bescheiden club tourtje veelal voor handenvol publiek, nóg een album uit "10". Dit album piekte op plek 50. Eén week welgeteld. Een commercieel succes is Case dus niet. En toch heeft hij besloten niets anders te doen. Te blijven doen waar hij goed in is. Goudeerlijke songs schrijven en die ongepolijst als altijd brengen. Of het nou on stage of opgenomen is, hij klinkt soms naar adem happend. Alsof het ingespeeld is terwijl hij in de kroeg staat te spelen voor wat vrienden en familie. In titelnummer "Another Glorious Battle for the Kingdom" hóór je hem gewoon lachen door iets van interactie in zijn mini-kroeg dat Case de opnamestudio noemt. Ik vind hem bijzonder, een bizarre kruising tussen Billy Corgan en Damien Rice. Niet één uit een dozijn. Die ene hit die hem naar de hogere regionen van de charts gaat sturen staat ook hier niet op. Maar als hij daar niet van maalt, dan doe ik dat al helemaal niet! Afsluiter "Every Little Thing" is ontzettend mooi!
0 reacties:
Een reactie posten