Dit album heb ik een keer of 7 moeten beluisteren voordat ik vaststelde dat ik hem tóch lekker genoeg vind om er een stukje aan te wijden. De eerste kennismaking met Metronomy was titeltrack "Love Letters" en precies dat nummer vind ik dan ook direct het slechtste en meest irritante nummer van dit album. De intro is nog wel lekker, maar daarna dat onzettend doordringende gejank loooooovve leeeeeeetters. Niet te doen. Maar toch, iedere keer als ik de playlist draaide waar dit album in stond hoorde ik een aantal nummers die toch echt wel erg fijn in het gehoor liggen. Neem opener "The Upsetter" bijvoorbeeld dat langzaam opbouwt en uiteindelijk eindigt in lekker gitaarspel. Ook opvolgende tracks "I'm Acquarius" en "Monstrous" zijn goed waarbij de laatste een heel aanstekelijk synthdeuntje heeft. "Reservoir" verklaart voor mij wel waarom deze band Metronomy heeft met de voortdurende bliepjes en piepjes. Metronomy zit ergens tussen indiepop van The Temper Trap en glampop a la Scissor Sisters in. You hate it or love it. Ik doe beiden.
0 reacties:
Een reactie posten