Ik moet eerlijk bekennen dat ik met Ryan Adams een soort haat/liefde verhouding heb. Ik ben helemaal gek van één nummer, een cover ook nog wel dat ik zelfs gebruikt heb als achtergrondnummer toen ik voor mijn lieftallige vrouw op één knie ging. Adams zijn cover Oasis's Wonderwall vind ik schitterend. Maar het andere materiaal dat ik beluisterde kon me helaas verre van bekoren. "Ashes & Fire" uit 2011 en bijvoorbeeld "Cardinology" heb ik goed beluisterd en was beide niet mijn cup of tea. Ik dan ook niet zeggen dat ik zat te wachten op nieuw materiaal. Totdat ik vorige week in mijn favoriete lokale platenzaak stond. Even dacht ik The War on Drugs te herkennen dus vroeg aan de verkoper wie het was. "De nieuwe van Ryan Adams" was het antwoord. Altijd fijn als je een album dus al begint te beluisteren met enig enthousiasme. Net als bij The War On Drugs kreeg ik tijdens het beluisteren een hoog Bruce Springsteen gevoel bij nummers als "Kim", het prachtig ingetogen "My Wrecking Ball" dat qua titel natuurlijk rechtstreeks refereert aan The Boss, "Feels Like Fire" en het prachtige "Tired of Giving Up. Voldoende nummers zijn ontzettend hoog qua kwaliteit om te kunnen spreken van een fantastisch album. Ryan Adams heeft het met zijn 14e plaat voor elkaar gekregen om snel het nóg oudere materiaal met grote curiositeit terug te luisteren. Topplaat!
0 reacties:
Een reactie posten