Helaas ben ik in de nieuwe van ALT-J toch wat teleurgesteld. En voor de duidelijkheid, ik heb het écht geprobeerd! Album vier keer beluisterd voordat ik tot de conclusie kwam dat het écht niet zo goed is als ik had gehoopt. Ik heb zelfs doorbraakalbum "An Awesome Wave" nog teruggeluisterd om vast te stellen of het de tand des tijds wel doorstaan had. Heb ik toen door een ander referentiekader geluisterd? Nee hoor, "An Awesome Wave" is nog steeds spannend en sprankelend. Vette beats en weirde breaks. Dat heeft "This Is All Yours" dus, vooral op de eerste helft van de plaat niet. Van de "Intro" (track 1) tot de werkelijk niets toevoegende kwelfluit in de interlude "Garden of England" kan je het album overslaan. Het is saai ("Arrival in Nara" en "Nara") of de stem van Joe Newman hangt je gewoon de strot uit in een belachelijk nummer als "Every Other Freckle". Is het dan helemaal kommer en kwel? Nee, het album wordt gaandeweg toch nog wat beter. "Choice Kingdom" is veel voller geproduceerd, komt gaandeweg het nummer absoluut over. Ook "Hunger of the Pine" moet ik erkennen is best gewaagd door gebruik te maken van een Miley Cyrus sample. Het is vooral de dreigende instrumentatie die het nummer draagt. Ook de bijzondere samenzang op "Warm Foothills" met zang van Conor Oberst, Lianne La Havas, Sivu, en Marika Hackman is op zijn minst bijzonder te noemen. "Leaving Nara" aan het eind van het album is het beste nummer van de Nara trilogie. Het gaat me wat te ver om het album net zoals Pitchfork's zuurpruim recensent Ian Cohen een 4 te geven. ALT- J heeft absoluut geprobeerd te experimenteren en geen tweede Awesome Wave in elkaar te zetten, maar is helaas niet geslaagd in een grandioos vervolg. Een 6 voor de moeite.
0 reacties:
Een reactie posten