Rogier Pelgrim was bij de eerste editie van DBSSW van Nederland al één van favorieten. Vooral de eerste afleveringen viel hij op met zijn loepzuivere stem (met véél bereik) en veelzijdigheid. Hij viel naarmate het einde van deze editie vorderde wat minder op doordat Douwe Bob steeds meer aandacht naar zich toetrok (in positieve zin, voor mij persoonlijk). Na een prima album van beide winnaars (Douwe Bob en Michael Prins) én een mooi album van Daniel Versteegh (ook 1e editie) heeft Rogier Pelgrim beduidend langer de tijd genomen om te werken aan zijn debuut. Zijn debuut valt echter zeker in positieve zin op. Waar de anderen al snel wisten welke sound te kiezen was dat door Rogier zijn veelzijdigheid mogelijk wat lastiger. Dit heeft dan ook geleid tot een veelzijdig album met een grote diversiteit en verschillende stijlen. Zo is er het country-eske "Weight Upon Your Shoulders". In "Quiet Girl" is de gelijkenis met Casy Mayfield qua stem gigantisch. Ook "One of a Kind" doet denken aan een Nederlander, namelijk Blaudzun. Niet alleen qua stem maar ook qua sfeer lijkt het op een nummer als Heavy Flowers. In kermisnummer "Misery Man" kan ik het niet helpen James Blunt er doorheen te horen. En dan "How We Fall From Grace" een duet dat bijna exact de opbouw van Falling Slowly van Glen Hansard en Marketa Irglova volgt. Het is allemaal niet krakelnieuw, dat moet gezegd worden, maar het album is nergens saai of vervelend en blijft daarom nog wel even in mijn playlist!
0 reacties:
Een reactie posten