Eindelijk een nieuw album van Agnes Obel. Ze heeft er de reguliere drie jaar voor uitgetrokken. Meer dan Philharmonics het vorige album is Aventine klein en intiem geworden. Kleine muzikale stukken, fluisterende zanglijnen. Het album kabbelt heerlijk rustig voort. Perfect voor deze herfstdagen. In iedere luisterbeurt hoor je echter weer nieuwe details in de instrumentatie. Aan de andere kant staan er op het album minder herkenbare melodieën. Diverse nummers van Philharmonics blijven lang achter en zet ik zo nu en dan nog op (Brother Sparrow bijvoorbeeld). Zo'n nummer heb ik op Aventine nog niet gevonden.
7/10
0 reacties:
Een reactie posten